Το Κρατικό Θέατρο, που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη μέσα στην Κατοχή (1941-1944), αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα κρατικά χρηματοδοτούμενου θεάτρου που δημιουργείται για να λειτουργήσει στην τοπική γλώσσα σε ολόκληρη την κατεχόμενη τότε Ευρώπη. Μέσα από τεκμήρια που για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όπως άρθρα από τις δοσιλογικές εφημερίδες της πόλης ή το ίδιο το αρχείο του θεάτρου, το βιβλίο παρακολουθεί τις παραστάσεις και την πρόσληψή τους από την κριτική. Ταυτόχρονα επισημαίνει και τις πολιτικές διεργασίες που οδήγησαν στη δημιουργία του καθώς και την εξέλιξή του σε κέντρο μιας άτυπης αντίστασης στον κατακτητή, μέσα από τις παραστάσεις και τις αισθητικές επιλογές της διοίκησής του. Είναι αξιοσημείωτο ότι ανάμνηση του θεάτρου αυτού πυροδότησε τη σκέψη και τις ενέργειες των πνευματικών ανθρώπων στην πόλη για την επόμενη δεκαετία, και θα ευοδωθεί με την ίδρυση του ΚΘΒΕ το 1961.